U wenn är einisch wider chunnt
vergheie di Bärge zu Stoub
s’git Letschti di wärde de Erschti sii
u ändlech chehrt Friide ii.
Drum wachtet uuf, liebi Lüt,
schlafet nid
mir si nid allei üses Glückes
Schmied
We mir enang häufe, hiuft eine
mit
s‘isch dä wo z’letscht aus i de
Finger het.
U wenn är einisch wider chunnt
chehrt Rueh i di hungrige Härz
wiu aus wo ne gfäut het, de da wird sii
u ändlech chehrt Friide ii
unändlech chehrt Friide ii.